Gevangen glas verwrongen door het plastic hangt aan vleeshaken als kadavers. Het glaswerk door folie, met hitte, samengesmolten tot massieve blokken. De flessen zijn de botten van het kadaver. De meerdere lagen van stukjes krimpfolie volgen de contouren en versmelten als één huid. De textuur lijkt mummieachtig maar is hard. De huid in samenwerking met het glas verandert met de werking van het licht van melkachtig transparant tot zilverachtig. Ze hebben de schoonheid van cocons van de zijdespinrups, maar ook iets lugubers. Ze zijn zo groot als een mens en hangen samen in groepen.
Dit zijn de kadavers van de consumptiemaatschappij. De enorme hoeveelheid producten omgeven door een enorme hoeveelheid van verpakkingen die wij in steeds grotere mate zijn gaan produceren. Eerst waren de verpakkingen van papier, blik of glas, producten die de natuur niet schaden. We wilden echter steeds meer en sneller. We zijn zo doorgeslagen dat we nu een croissant die we binnen 3 minuten verorberen in een plastic zak doen die eeuwig op aarde blijft en schadelijk is voor de omgeving. De overmaat aan plastic verpakkingen, die eeuwig blijven, zijn een monster geworden. Het voedsel is allang verteerd. Het is uitgekotst door de voedingsindustrie en klontert samen tot nieuwe vormen.
Steeds meer ben ik me bewust geworden van de schoonheid van producten die genegeerd en weggegooid worden. Ik ben aan de slag gegaan met het gebruik van afvalproducten uit mijn eigen huishouding zoals PET-doppen, medicijnpotjes, wijnzakken en glaswerk. Ik ben gaan onderzoeken hoe ik deze producten kon bewerken en gebruiken in mijn werk. Zo kan ik met wat toevoegingen van nieuwe producten toch de footprint halveren.
.
In broedplaats:
